Górnośląskie Centrum Zdrowia Dziecka im. św. Jana Pawła II w Katowicach - Oddział Diabetologii Dziecięcej i Pediatrii podstrona

Przypominamy o konieczności odczytywania pomp insulinowych oraz systemów CGM/FGM przed każdym pobytem w Oddziale Diabetologii Dziecięcej i Pediatrii
 

Przygotowanie do pobytu w oddziale diabetologii dziecięcej i pediatrii :
 

Pobyt dziecka w szpitalu to zazwyczaj sytuacja trudna i stresogenna zarówno dla niego samego, jak i dla jego bliskich. Szpital jest dla dziecka środowiskiem obcym, w znacznym stopniu nieprzewidywalnym. Konieczność pobytu w nim może więc wzbudzać silny stres utrudniający współpracę w procesie leczenia i zdrowienia. Dziecko boi się nieznanych osób, miejsc, zabiegów, aparatury, bólu, a przede wszystkim osamotnienia, porzucenia i utraty kontroli nad swoją sytuacją.
 

Rodzic/opiekun stanowi główne oparcie dla dziecka i podstawowe źródło niezbędnych informacji. Dziecko czujnie obserwuje bliskie, ważne dla niego osoby. Trzeba więc kontrolować własne emocje, starać się zachować spokój i rozwinąć w sobie pozytywne nastawienia, gdyż mają one wpływ na odczucia i zachowanie dziecka. Mówmy do dziecka prosto, rzeczowo i zgodnie z prawdą (np. nie wmawiajmy, że pobieranie krwi lub zastrzyk nie boli – prawdą jest, że każdy wtedy odczuwa ból, ale im bardziej spokojnie się współpracuje, tym ból trwa krócej i może być słabszy).
 

Nie obiecujmy bardzo szybkiego powrotu do domu. Nawet najkrótszy pobyt w szpitalu trwa zwykle klika dni, a to już może być dla dziecka zbyt długo. Wyjaśnijmy, że powrót do domu będzie możliwy, jak tylko zostaną mu wykonane wszystkie badania potrzebne do dalszego leczenia w domu (jeśli ma to być pobyt diagnostyczny) lub w wyniku leczenia szpitalnego (ew. zabiegu) poczuje się ono na tyle dobrze, że jego lekarz prowadzący uzna, że dziecko nie wymaga już pobytu w szpitalu.
 

Opowiadając o pobycie w szpitalu akcentujmy wszystkie pozytywne informacje. A więc np. cel, jakim jest osiągnięcie poprawy zdrowia, częste odwiedziny bliskich, towarzystwo innych dzieci, możliwość wspólnych zabaw, korzystania ze szpitalnego przedszkola lub szkoły, z wyposażenia świetlicy. W przypadku niemowlęcia rozmowa o szpitalu nie wchodzi w grę. Najlepsza dla niego byłaby hospitalizacja z rodzicem/opiekunem. Podobnie jeśli chodzi o dzieci umysłowo upośledzone, niepełnosprawne i w znacznym stopniu zależne od ciągłej obecności rodzica. Jeśli jednak pobyt rodzica w szpitalu z takim dzieckiem okaże się niemożliwy, niezbędne są jak najczęstsze odwiedziny.
 

Dziecko dwu, trzyletnie można już oswajać z sytuacją badań, leczenia i pobytu w szpitalu poprzez zabawę. Zorganizujmy w domu szpitalik dla ulubionego misia czy lalki. Opowiedzmy, że trzeba zbadać i leczyć przytulankę, bo ją kochamy i chcemy żeby czuła się lepiej. Pokażmy jak jedzie autem lub pociągiem do szpitala, jak ma tam swoje łóżeczko, jak dba o nią lekarz i pielęgniarka, która czuwa przy niej nawet w nocy, jak miłe są odwiedziny itp. Zabawa w szpital, rysowanie i czytanie na temat pobytu w szpitalu będzie też doskonałym uzupełnieniem rozmowy z przedszkolakiem i sposobem na odreagowanie napięć. Nastolatki, podobnie jak dzieci młodsze doznają lęku przed tym, co nowe, bolesne i trudne w szpitalu. Aby przepracować tę sytuację potrzebują jak najwięcej konkretnych informacji o pobycie w szpitalu. Przygotujmy się do tego. Możemy też wspólnie przestudiować informator czy stronę internetową szpitala. Pamiętajmy, że nastolatek pomimo stwarzanych na ogół przez niego pozorów dojrzałości dowiedziawszy się o konieczności pójścia do szpitala może marudzić jak dziecko, okazywać opór, a nawet płakać. W sytuacji choroby i wobec perspektywy oddzielenia od środowiska może czuć się zagubiony, a nawet przerażony. Pozwólmy mu na emocjonalne otwarcie się i na przedstawienie jego zdania, ale też stanowczo i spokojnie wyjaśnijmy konieczność hospitalizacji.
 

Okażmy wsparcie. Dla skuteczności radzenia sobie ze stresem przez nastolatka, zasugerujmy mu techniki relaksacyjne, jak głębokie, spokojne oddychanie, myślenie o miłych rzeczach czy słuchanie muzyki. Młodzież wobec perspektywy hospitalizacji obawia się utraty niezależności i kontroli nad swoją osobą. Zapewnijmy swoją pociechę, że może o sobie w znacznym stopniu decydować, niemniej powinna brać pod uwagę nasze zdanie i argumenty lekarza. Zwróćmy uwagę, że w przypadku planowania badań inwazyjnych lub zabiegów u młodzieży od 16 lat wzwyż wymagana jest zgoda samego pacjenta na ich przeprowadzenie.
 

Nastolatki mogą martwić się, że pobyt w szpitalu skomplikuje ich sytuację szkolną (poprzez zaległości w nauce i brak ocen). Wyjaśnijmy, że w szpitalu pediatrycznym funkcjonuje szkoła i prowadzone są lekcje dla uczniów szkół podstawowych i gimnazjalnych. Uczniowie szkół średnich mogą korzystać z indywidualnej pomocy nauczycieli. Lekcje są prowadzone w miłej atmosferze, a udział w nich jest zalecany, ale dobrowolny. Dzieci nie są zmuszane do nauki zwłaszcza, gdy źle się czują. Obecność i zdobywane oceny są odnotowywane w dzienniku, a po wypisie ze szpitala respektowane w macierzystej szkole ucznia na podstawie wystawionych w szpitalu zaświadczeń. Uczeń powinien zabrać do szpitala własne książki, zeszyty oraz przybory szkolne.
 

Przyjęcie pacjenta na Oddział

W dniu planowego przyjęcia dziecka na Oddział pacjent powinien posiadać ze sobą:

1. Dokumenty:
   • skierowanie do szpitala wystawione przez lekarza
   • zaświadczanie od lekarza pediatry o przyjmowanych na stałe lekach
2. Leki, które przyjmuje na stałe ze względu na chorobę współistniejącą i leczenie nie może być przerwane w czasie hospitalizacji. Podczas pobytu będą opisane danymi pacjenta, przechowywane w gabinecie zabiegowym w Oddziale, w warunkach zgodnych z zaleceniami producenta oraz zabezpieczone przed możliwością niepożądanego dostępu do nich pozostałych pacjentów – podawane według zleceń lekarskich przez pielęgniarkę.
3. Przybory toaletowe (mydło, ręcznik, szczoteczka i pasta do zębów, grzebień lub szczotka do włosów, szampon do włosów).
4. Pidżama i obuwie zmienne.
5. Sztućce (z pominięciem noża, który jest narzędziem ostrym, stwarzającym zagrożenie) oraz kubek.
6. Przybory szkolne, zeszyty i książki dla dzieci w wieku szkolnym.

 

Jeśli pacjent stosuje osobistą pompę insulinową Medtronic, należy sczytać ją w domu.

Jeśli pompa nie była wcześniej sczytywana proszę wejść na stronę Metronic, gdzie znajduje się dokładna instrukcja jak założyć konto
LINK

Należy zarejestrować się, aby utworzyć nowe konto, postępując zgodnie z instrukcją w linku poniżej.
LINK

Proszę wpisać nazwę użytkownika i hasło (należy je zapamiętać), a następnie zalogować się.

Glukometr Contour Link jest czytnikiem, więc należy włożyć go do gniazda USB w komputerze i sczytać pompę za pomocą glukometra. Ważne, aby przy sczytywaniu wybrać opcję pompa (a nie glukometr) i wpisać numer pompy.
 

W razie problemów z założeniem własnego konta do sczytywania pompy, należy skontaktować się z przedstawicielem firmy Medtronic (w każdy dzień roboczy):
 

 

Proszę o zapoznanie się z poniższymi dokumentami, wypełnienie ich i dostarczenie w dniu przyjęcia do oddziału diabetologii i pediatrii dziecięcej.